Je manager is is er niet om al jouw problemen op te lossen of om jouw shit van zijn schouders te nemen. Je leidinggevende is niet verantwoordelijk is voor alles wat jou overkomt.
Ik leg het je uit…
Mijn manager krijgt er toch voor betaald?
“Komt hij voor de zoveelste keer met de mededeling dat hij eind juni vrij is. Zonder overleg met mij. We zijn samen verantwoordelijk voor dat project”, begint mijn klant. “Als ik dan zeg dat dat niet kan omdat we een deadline hebben, staat hij resoluut op en loopt hij met nadrukkelijke stappen weg.”
Dan kijkt Esther me indringend aan: “Weet je wat ik nog het ergste vind? “Hij weigert een stap extra te zetten, loopt de kantjes eraf en laat mij het werk doen.” Ester ging hiermee naar haar manager Mark en vroeg hem om haar collega op zijn gedrag aan te spreken.”
(Mark en Esther zijn natuurlijk niet hun echte namen, je snapt dat je overal waar hij of zij staat je ook iets anders kunt lezen).
Mark had gezegd dat hij de kooltjes niet meer voor Esther uit het vuur wilde halen.
“Ik zie dat je lastige gesprekken met collega’s structureel uit de weg gaat. Dat komt je werk niet ten goede, maar bovenal gun ik het je dat je zelf leert om je grenzen bij je collega’s aan te geven..”
Mark had Esther coaching aangeboden. Maar bij mij zit ze nogal verbolgen op de bank. Ze begrijpt niet waarom ze naar een coach moest.
“Een collega aanspreken op functioneren, is iets dat een manager moet doen. Daar krijgt hij voor betaald toch?””
Een manager is geen politieagent
Ja, natuurlijk is een leidinggevende ervoor om ongewenst gedrag tijdig te corrigeren. Het gaat dan om het stellen van regels en grenzen aan het gedrag van de mensen die voor je werken en ervoor zorgen dat ze doen wat ze moeten doen.
Maar een manager is geen stortplaats voor mensen die hun eigen problemen niet kunnen of durven op te lossen. Je leidinggevende is er niet om de shit van zijn team op zijn schouders te nemen. Het is ook niet zo dat vanaf het moment dat jij het kantoor binnenstapt hij verantwoordelijk is voor alles wat jou overkomt.
Je manager als je persoonlijke bodyguard? Dat wil je toch zelf ook niet!
Als je leidinggevende je te veel uit handen neemt, komt hij in een ouderrol terecht. Zo’n overbeschermende moeder of vader die voor JOU denkt en al JOUW problemen oplost. Ouders die er alles aan doen om hun kind tegen het leven te beschermen.
Hiermee ontnemen zij hun kinderen de kans om zelf oplossingen te zoeken voor hun problemen. Ze vertrouwen daardoor vaak heel weinig op zichzelf en durven maar moeilijk hun eigen weg te gaan.
Als je een leidinggevende hebt die te beschermend is, gebeurt precies hetzelfde maar dan in de volwassen wereld. Je leert niet om zelf met lastige situaties om te gaan en je ontneemt jezelf de kans om hiermee te oefenen.
In het ergste geval blijf je dan – zonder het ooit geprobeerd te hebben – denken dat je zo’n confrontatie niet aankunt.
Dit zei ik tegen Esther:
“In plaats van dat je manager jou afhankelijk van hem maakt, biedt hij je de kans om te leren hoe je voor jezelf opkomt. Ik weet zeker dat als je de oefeningen die bij de coaching horen, doet, je meer en meer gaat vertrouwen op je eigen kunnen en (zelf)vertrouwen opbouwt.”
Hierop slaakt Esther een zucht van verlichting:
“Mark zei dat hij achter me blijft staan als zo’n gesprek niet lukt en collega’s narrig doen of blijven tegenwerken. Als ik er niet uitkom, kan ik altijd bij hem terecht.”
Inmiddels was Esther om. Ze wist natuurlijk allang dat ze iets moest doen om zelfredzamer te worden.
Experimenteer erop los
Maak duidelijk waar je last van hebt en kies de juiste woorden. Luister vooral ook naar hoe je collega er tegenaan kijkt. Hieronder vind je de tips die ik aan mijn klanten geef als ze aan hun collega’s willen vertellen dat ze ergens mee zitten. Ik hoop dat ze jou ook helpen.
- Bedenk voor je in gesprek gaat met je collega over wat je dwars zit en zet dat op papier.
- Denk niet in verwijten en bekijk het feitelijk.
- Breng je boodschap diplomatiek: “Ik merk dat het tussen ons niet lekker loopt” klinkt veel aardiger dan “Jij duikt weg als er deadlines zijn en bent heel lastig om mee samen te werken.”
- Praat vanuit jezelf: ik zie dat… ik ervaar… ik merk… ik hoor…
- Geef feedback op het gedrag en niet op de persoon zelf.
- Beschrijf je gevoel en benoem wat het met je doet.
- Realiseer je dat jouw mening geen feit is.
- Geef voorbeelden van wat je vervelend vindt.
- Vraag aan je collega ook hoe hij het ziet: “Hoe herinner jij het je?” of “Wat vind jij ervan?”
- Maak duidelijk wat je wil en maak afspraken.
Een uitgebreide handleiding met voorbeeldzinnen kun je hier downloaden.
Door zo in gesprek te gaan, stel je je kwetsbaar op en krijg je meer contact. Door oprecht in je collega geïnteresseerd te zijn en open vragen naar zijn beweegredenen te stellen, heb je de meeste kans op een goed gesprek.
Dit gaan uitproberen en blijven oefenen en experimenteren, is wat je nodig hebt om beter te worden in het voeren van lastige gesprekken. Zeker, de kans is groot dat het niet meteen gaat zoals je wil. Fouten maken hoort erbij. Dit is juist de bedoeling want dat zijn je leermomenten.
Door je missers weet je wat je de volgende keer anders moet doen. Je kunt vooraf niet voorspellen hoe zo’n lastig gesprek met je collega zal verlopen en wat de uitkomst is.
Nadien hoop ik dat je trots op jezelf bent dat je het gesprek aanging. Realiseer je dat Keulen en Aken ook niet in een dag zijn gebouwd. Al doende leer je. Je zult ontdekken dat oefening echt kunst baart en je meer kunt dan je denkt. Je hebt je leidinggevende echt niet nodig om een lastige collega in het gareel te krijgen.
Samen 45 minuten 1:1 sparren?
Wil je niet meer afhankelijk zijn van je manager? Laat mijn blog je motiveren om zelf aan de slag te gaan met je problemen. En lukt het je (nog) niet, dan ben je van harte welkom voor een gratis adviesgesprek.
Of ben je leidinggevende en kun je wel wat hulp gebruiken?
Boek een GRATIS kennismaking. Wat ik leerde over hoe je praat over je gevoel en verbinding met je collega’s krijgt, geef ik met plezier door aan jou.
